Autumn in Ontario en Québec

Hoppakee, alweer een week verder. Hoewel het een soort van vakantie is gaat de tijd op reis zeker zo snel als thuis. We zitten nu in Ottawa in een motel genaamd Adam’s Inn Airport met een groot letterbord met de volgende tekst: ‘When you trust in Jesus all things are possible’. Ik zou zeggen, vervang Jesus met Yourself en dan moet het goed komen. Overigens pas gezien nadat we waren ingecheckt.

De vlucht van Calgary naar Toronto ging redelijk goed. Met een half uur vertraging was dit ongeveer 4 uur. Door o.a. het vliegen is Wende inmiddels expert geworden in verschillende tablet spelletjes, waarvan ‘Sago mini road trip’ de populairste is (voor de geïnteresseerden: het is een vrolijke kat waarvan je de koffer mag inpakken, zijn auto mag uitzoeken, variërend van brandweerwagen tot een augurk op wielen, en hem vervolgens rijdt naar zijn verschillende vrienden verspreid over de wereld.) Wel jammer dat de buurman in het vliegtuig waar we een drie sits mee deelden bleef zitten, ondanks dat hij een andere betere stoel kreeg aangeboden. Volgens mij vond hij het roadrip spelletje van Wende veelte interessant... Bij aankomst in Toronto viel het op hoeveel mensen in redelijk zomerse kleding liepen. Yes! Mooi warm weer! Daar kwamen wij aan in onze fleeces en dikke sokken. Helaas hield dit warmere weer slechts 2 dagen aan, inmiddels zijn de temperaturen gehalveerd. 

Het eerste wat we hebben bezocht aan de oostkant van Canada is de Niagara Falls. Het is een soort mini Las Vegas om een waterval heen gebouwd. Het was erg druk, maar ook wel erg indrukwekkend. Daarna hebben we nog overnachtingen gehad in Kingston en Gananoque. Dit ligt bij de Thousands Islands National Park op de grens met de Verenigde Staten. Er liggen hier inderdaad circa 1.000 eilanden waar rijke types al vanaf de 19de eeuw mooie buitenhuizen en kastelen hebben gebouwd. Op Hill Island zijn we in de 1000 Island Tower omhoog gegaan, waaraan sinds zijn bouw niet veel aan onderhoud is gedaan. De uitkijktoren leek uit een jaren 70 film te komen maar het uitzicht was er niet minder om, nu vooral bijzonder met alle herfstkleuren.

Ook hebben nog een mooie wandeling in Frontenac Provincial Park gemaakt. Aardig wat wildlife gespot, waaronder een slang, een specht, een groep bossneeuwhoenen, meerdere herten, heeeel veel eekhoorns, beverdammen (jammer genoeg geen bever, hoewel we wel genoeg vers gedraaide drollen en afgeknaagde boomstammen tegen kwamen, en een ongeïdentificeerde harde plons in het water) en ook nog een grote klas middelbare scholieren. Al valt die laatste eigenlijk niet onder wildllife. Het waren wel de enige personen die we de hele trail tegen kwamen. Het valt sowieso op dat er veel scholierengroepen gaan hiken met volle bepakking en meerdere dagen erop uit trekken. Dat zijn wel toffe schooluitjes.

Deze week hebben we ook de provincie Québec bezocht waar we verbleven in Montreal (voor de liefhebbers: waar de dj’s van Wefunkradio vandaan komen). Onderweg nog bijna een vrachtwagen zien crashen door een klapband van de auto voor hem. Dat ging net goed, hij kantelde bijna en stond overdwars op de weg en belandde uiteindelijk in de greppel. Dat was behoorlijk schrikken, ook de auto met de klapband stond voor de helft nog op de snelweg met alle airbags geopend, terwijl er nog een niet oplettende rijder met volle vaart voorbij reed, idioot.
Montreal hebben we te fiets gecheckt, we vinden het een mooie maar erg drukke stad. Overal leek ook ‘construction’ te zijn, de wegen, de gebouwen en zelfs veel fietspadden. De vele ‘détour’ bordjes waren we op een gegeven moment wel zat. Voor ons was het ook even wennen dat we in het Frans werden aangesproken, maar dat is een goede voorbereiding op Martinique.
Vandaag hebben we de hoofdstad van Canada bezocht, Ottowa. Een stuk rustiger dan Montreal met mooie historische gebouwen in het centrum. Hier hebben we de dag afgesloten met het eten van een beavertail, die erg lekker zijn!

De provincies Québec en Ontario voelen Europeser aan dan de westkust van Canada. De auto’s zijn kleiner, de wegen zijn drukker, meer historische gebouwen, de huizen zijn vaker van baksteen en er wordt veel meer gerookt (door de Franstaligen natuurlijk ;) ). Daarnaast kwamen we bekende plaatsnamen tegen onderweg: Brighton, Newcastle, London en zelfs Ajax. Overigens is er hier ook weer een grote overeenkomst met grote broer de Verenigde Staten op te merken: Alle prijzen zijn hier exclusief btw... In winkels, maar ook de hotelreserveringen via booking, daar komt nog vrolijk 13% bij op.

Het avondeten is nu wel wat lastiger onderweg. De (betaalbare) motels/hotels hebben meestal geen kitchenette o.i.d. Dat is dus nog wel even een gepuzzel. Aan het eind van de dag is het niet echt een gezellig uitje om nog naar een restaurant te gaan met Wende en het is ook vaak prijzig. De fastfood optie is dan wel verleidelijker. Maar met wat creativiteit lukt het best wel om betaalbare en gezonde maaltijden voor haar te regelen (soms draaien we het avondeten en middageten om, en sommige magnetron maaltijden zijn ook best ‘gezond’ ;) ). Afgelopen week toch een keer de pizza optie gekozen. Helaas was dit niet zo’n goede keuze; het was 1. niet fast (45 minuten moeten wachten) en 2. nauwelijks eetbaar te noemen. Ze hadden serieus 3 kilo kaas en 1 kilo worst op dat ding gegooid met hier en daar een verdwaalde paprika en champignon. Dus les weer geleerd, geen pizza meer in Noord-Amerika (Zelfde ervaring ook gehad vorig jaar in San Francisco).

Wat nu ook opvalt met deze manier van reizen is het motel/hotel ritueel dat Wende zichzelf heeft aangeleerd. Bij aankomst op de kamer wordt meneer Konijn eerst in een lade gestopt, het liefst de grootste. Vervolgens wordt de bijbel, die ook net als in de VS standaard in het nachtkastje zit, eruit gegooid en het liefst ergens anders verstopt. Daarna wordt er druk getelefoneerd met de telefoons die ook standaard aanwezig zijn. Als het even meezit dan is er ook nog een lege kastruimte waar mevrouw zelf in kan. Dan is het tijd om de zeepjes van de badkamer te verstoppen en als afsluiter wordt het klepje van de airco professioneel gedemonteerd. Ja, er valt veel te beleven voor Wende op de hotelkamers ;) Dit betekend dat wij ook een ritueel hebben ontwikkeld, namelijk bij aankomst standaard de telefoonlijn eruit trekken en bij vertrek alle kasten en lades nalopen op verstopte zeepjes, bijbels, speelgoed en drinkbekers (ja, bijna elke keer vinden we iets wat we anders waren vergeten).

De komende dagen gaan we reizen richting Sudbury waar we een vriend Chad en zijn familie gaan opzoeken. En het toeval treft dat Chad ook nog gaat trouwen (goed getimed van ons)! We kennen Chad sinds september 2011. Samen met hem en 2 vrienden van hem zijn we in Tanzania de Kilimanjaro gaan beklimmen en hebben we daar een kleine 2 weken met elkaar opgetrokken. In 2014 is Auke nog samen met Chad naar de Aconcagua in Argentinië geweest. Ook hebben we de ouders van Chad een keer ontmoet in Amsterdam toen zij daar waren. We hebben er erg veel zin in om hem en zijn familie te zien!

En de standaard afsluiter, een opsomming van onze overnachtingsplaatsen:
Woensdag 10 okt: Admiral Inn (Burlington)
Donderdag 11 okt: Travelodge Hotel by Wyndham Kingston Lasalle
Vrijdag 12 okt: Howard Johnson by Wyndham Gananoque
Zaterdag 13 okt t/m zondag 14 okt: Quality Hotel Montreal East
Maandag 15 okt: Adam’s Inn Airport (Ottawa)

Bedankt weer voor alle reacties op de vorige blog en tot de volgende update!